تاریخچه برج زیبای آزادی
برج آزادی یکی از بناهایی است که هر ایرانی آن را از نزدیک دیده است و تا قبل از برج میلاد، اولین نماد تهران برج زیبای آزادی بوده است.
در سال ۱۳۴۵ خورشیدی طرح یک نماد شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد .
برج آزادی در سال ۱۳۴۹ خورشیدی توسط حسین امانت، معمار برجسته ایرانی ساخته شد.
در پایان ، طرح مهندس معمار حسین امانت که در آن روزگار ۲۴ سال داشت و دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبا بود برگزیده شد.
این برج به‌عنوان نماد ایران مدرن و برای یادبود جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران ساخته شده است.
مکان این برج در میانه یکی از میدان‌های غرب تهران به نام میدان شهیاد و یا آزادی کنونی طراحی و ساخته‌شده است.
طرح برج آزادی برنده مسابقه معماران
عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان ۱۳۴۸ خورشیدی آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار، در ۲۴ دیماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.
معماری برج تلفیقی از معماری هخامنشی، ساسانی و نمادهایی از معماری پس از اسلام در ایران است.
به گفته معمار برج،نقوشی که در میدان باغچه‌ها و گل‌کاری‌ها را شکل می‌دهد، از طرح داخل گنبد شیخ لطف‌الله اصفهان الهام گرفته‌شده است.
منتها در برج آزادی هندسه دایره گنبد به بیضی تبدیل‌شده است.
طرح آب‌نما و فواره هم الهام گرفته از باغ‌های ایرانی است و همین‌طور شیب میدان با دقت به‌منظور خاصی طراحی‌شده است.
حد ارتفاع برج آزادی ۴۵ متر است ولی چون نزدیک فرودگاه مهرآباد قرارگرفته است، امکان بلندتر ساخته شدن این برج نبوده است.
قوس اصلی میان برج، نمادی از طاق کسری مربوط به دوره پیش از اسلام و دوره ساسانی است و قوس بالایی آن‌هم یک قوس شکسته است.
معماری برج آزادی
برج دو آسانسور دارد که از دیواره‌های برج بالا می‌روند.
آسانسور اول دوطبقه را طی می‌کند و به سقف سیمانی می‌رسد و سپس از آسانسور دوم استفاده می‌شود.
هیچ‌یک از سقف‌ها بسته نیستند و همه آن‌ها به فضای بالاتر راه پیدا می‌کنند.
این بنا مشتمل بر سه‌طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه‌پله و ۲۸۶ پلکان است.
در محوطه زیرین آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و… قرار دارد.
طول این بنا ۶۳ متر، ارتفاع آن از سطح زمین ۴۵ و ارتفاع از کف موزه ۵ متر است.
گفته می‌شود در ساخت برج آزادی چهل‌وشش هزار قطعه‌سنگ بریده و پرداخت‌شده به‌کار رفته است.
در برج آزادی فضایی شبیه به بادگیر در راس برج شبیه‌سازی‌شده است.
در چهارسوی طبقه آخر بنا، شیارهایی عمودی مشابه دریچه‌های بادگیر وجود دارد. این شیارها علاوه بر تأثیر زیبایی شناسانه، به تهویه هوای بنا هم کمک می‌کند.
هم چنین اگر به موضوع مکان های تاریخی ایران علاقمندید مطلب جاذبه های شیراز شهرراز را مطالعه بفرمایید.
2 دیدگاه در حال حاضر